Wydawca treści Wydawca treści

Park Krajobrazowy Łuk Mużakowa

Podobnie jak część niemiecka, tak i polska strona Geoparku obfituje w wiele unikalnych walorów przyrodniczych. Piękne barwy żelazistych wód z rzadko spotykanymi żelazowo - siarkowymi naskorupieniami, czy iście księżycowy krajobraz – to miejsce trzeba zobaczyć.

Park Krajobrazowy Łuk Mużakowa znajduje się po polskiej stronie Geoparku i obejmuje obszary pięciu gmin: Tuplice, Trzebiel, Łęknica, Przewóz i Brody (woj. lubuskie) o łącznej powierzchni 18,2 tys. ha. Celem parku jest ochrona polskiej części moreny czołowej, ukształtowanej przez lądolód. Powstałe dzięki niemu formy terenu są doskonale widoczne na zdjęciach lotniczych i satelitarnych.

 

Świat roślin i zwierząt

Flora roślin naczyniowych tego obszaru liczy 591 gatunków. Park obfituje w wiele przyrodniczych osobliwości, do których zalicza się m.in.: selery węzłobaldachowe, posiadające tu swoje jedyne stanowisko w Polsce, wrzosiec bagienny, nawodnik sześciopręcikowy czy elismę wodną. Ich występowanie jest wynikiem zróżnicowania naturalnych warunków siedliskowych takich jak: rzeźba terenu, znaczne zasoby wód i ścieranie się ze sobą różnych mikroklimatów. Lasy Nadleśnictwa Lipinki zajmują w tym rejonie powierzchnię 7019,85 ha. Rosną tu okazałe buki i dęby, którym razem z cyprysikiem groszkowym oraz kamieniem narzutowym „Diabelski Kamień” nadano status pomników przyrody. Natomiast obszar dorzecza Nysy Łużyckiej porastają bogate przyrodniczo lasy łęgowe. Park szczyci się równie bogatą w chronione i rzadkie gatunki fauną. Do wyjątkowo cennych zwierząt bytujących na terenie parku krajobrazowego należą: rzęsorek rzeczek, wilk, daniel, oraz bóbr Spotkać i usłyszeć można tutaj: traszkę górską, rzekotkę drzewną, czy kumaka nizinnego. Podnosząc głowę dostrzec dumnego bielika, czy jedyne zdolne do aktywnego lotu ssaki: nietoperze nocka łydkowłosego i mopka.

W celu ochrony wyjątkowych walorów przyrodniczych obszaru Nysy Łużyckiej, na terenie parku krajobrazowego wyodrębniono rezerwat „Nad Młyńską Strugą”. Jego powstanie związane jest z zachowaniem drzewostanów bukowo – dębowych pochodzenia naturalnego. Na terenie poddanym ochronie przeważają drzewa bukowe i dębowe, ale występują tam także sosny, modrzewie, lipy, wiązy, klony i jodły. Runo leśne zasobne jest przede wszystkim w: paproć orlicę, jagody, turzyce, sałatniki leśne, fiołki, czy szczawik zajęczy. Ze względu na martwe i rozkładające się drewno, rezerwat jest siedliskiem licznych bezkręgowców. Do cennych gatunków należą: przedstawiciel owadów z rzędu ważek - szklarnik leśny oraz chrząszcz - kozioróg dębosz.

Geologia i górnictwo

Największe nagromadzenie obszarów o wartościach geologicznych można zaobserwować w okolicy Łęknicy. Eksploatowano tam niegdyś iły ceramiki budowlanej, węgiel brunatny i kruszywo naturalne. Działalność górnicza prowadzona była ponad 160 lat i obejmowała ok. 450 ha. Dziś teren charakteryzują zalane wodą liczne zapadliskai wyrobiska, powstałe w wyniku prac górniczych. Tworzą one tzw. pojezierze antropogeniczne.

Fragment zbiornika dawnego "Wyrobiska B2". Fot. Assist Media.

Park zdobi ok. 110 wielobarwnych akwenów wodnych, przybierających różnokolorowe barwy – od turkusowych, zielonych, przez pomarańczowe, do czerwonych, brunatnych. Kolor zbiorników zależy od podłoża, składu chemicznego, ale i warunków atmosferycznych. W piękny, słoneczny dzień oczy będą cieszyć prawdziwie lazurowe turkusy, w deszczowe - przyciemnione barwy zachęcą do nostalgii. Wody są krystalicznie przejrzyste, przez co dostarczają odwiedzającym wielu estetycznych wrażeń. Zbiorniki to wypełnione wodą miejsca osiadania terenu nad podziemnymi wyrobiskami kopalnianymi oraz wyrobiska uformowane na skutek wydobywania węgla metodą odkrywkową. Niektórym zbiornikom erozja wyrzeźbiła fantazyjne brzegi, inne zaś otoczone są umarłymi drzewami, których krajobraz przypomina scenografię rodem z filmu grozy. Każdy akwen jest inny, każdym warto się zainteresować.

Zapadlisko kopalni podziemnej. Fot. Assist Media

Krajobraz pokopalniany atrakcją turystyczną

Pokopalniany krajobraz stał się prawdziwą atrakcją turystyczną, która bardzo chętnie odwiedzana jest przez polskich i zagranicznych turystów. W 2012 roku, na południe od Łęknicy, Nadleśnictwo Lipinki przy wsparciu merytorycznym Państwowego Instytutu Geologicznego, oddało do użytku ścieżkę geoturystyczną „Dawna Kopalnia Babina”, prowadzącą przez obszar dawnej eksploatacji węgli brunatnych oraz iłów ceramicznych. Historia eksploatacji omawiana jest na 11 przystankach tematycznych na trasie o długości 5,3km. Szczegółowe omówienie trasy ścieżki znajduje się tutaj.

Ścieżka geoturystyczna "Dawna Kopalnia Babina". Fot. Assist Media.